لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

“Ẹni kẹ́ni tó bá sọ pé: Lā ’ilāha ’illallāhu waḥdahu lā sharīka lah, lahul-mulku walahul-ḥamd, wahuwa ‘alā kulli shay’in Qadīr (Kò sí ọlọ́hun kankan tó lẹ́tọ̀ọ́ sí ìjọsìn àyàfi Ọlọ́hun Allāh nìkan ṣoṣo, kò sí orogún fún Un. Ti Ẹ̀ ni Ìjọba, ti Ẹ̀ sì ni gbogbo ọpẹ́ àti ẹyìn í ṣe, àti pé Òun ni Alágbára lórí gbogbo nǹkan), ẹni kẹ́ni tó bá sọ ọ́ ní ẹ̀ẹ̀mẹwàá nígbà tó bá jí ní àárọ̀, wọn yóò kọ ọgọ́rùn-ún dáadáa sílẹ̀ fún un nítorí rẹ̀, wọn yóò sì pa ọgọ́rùn-ún aburú rẹ́ kúrò fún un nítorí rẹ̀, yóò tún jẹ́ déédé ẹ̀san rere tí ń bẹ fún bíbọ́kùn ẹrú fún un, wọn yóò sì ṣọ́ ọ, nítorí rẹ̀, ní ọjọ́ náà títí yóò fi di ìrọ̀lẹ́. Ẹni kẹ́ni tó bá sọ irú rẹ̀, nígbà tó wà ní ìrọ̀lẹ́, yóò gba irú ẹ̀san yìí gẹ́lẹ́” Aḥmad gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (8719), Ibn Bāz ­– kí Ọlọ́hun, Ọba tí Ọlá Rẹ̀ ga, kẹ́ ẹ – ka ojúpọ̀nà tó gbà wá sí èyí tó dára

 أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ لِلَّهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، اللهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ مَا فِي هَذَا الْيَوم وَخَيْر مَا بعدِه، وَأَعُوذُ بِك مِنْ شَرِّ مَا فِي هَذا اليَوم وَشَر مَا بَعْدِه، اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ،  وَالْهَرَمِ، وَسُوءِ الْكِبَرِ، وَفِتْنَةِ الدُّنْيَا، وَعَذَابِ الْقَبْرِ 

’Amsaynā wa’amsal-Mulku lillāh,  wal-ḥamdu lillāh lā ’ilāha ’illallāh, waḥdahu lā sharīka lah, Allāhumma ’innī ’as’aluka min khayri hādhihil-laylah, wakhayri mā fīhā, wa’a‘ūdhu bika min sharrihā, washarri mā fīhā, Allāhumma ’innī ’a‘ūdhu bika minal-kasal, wal-haram, wasū’il-kibar, wafitnatid-dunyā, wa‘adhābil-qabr (A ti di ìrọ̀lẹ́, gbogbo ìjọba sì tún jẹ́ ti Ọlọ́hun. Gbogbo ọpẹ́ àti ẹyìn ti Ọlọ́hun nìkan ni í ṣe. Kò sí ọlọ́hun kankan tó lẹ́tọ̀ọ́ sí ìjọsìn àyàfi Ọlọ́hun Allāh nìkan ṣoṣo, kò sí orogún fún Un. Ìrẹ Ọlọ́hun! Mo ń tọrọ nínú oore òru yìí lọ́dọ̀ Rẹ àti oore ohun tí ń bẹ nínú rẹ̀, mo sì ń wá ìṣọ́ pẹ̀lú Rẹ kúrò níbi aburú òru yìí àti aburú ohun tí ń bẹ nínú rẹ̀ Ìrẹ Ọlọ́hun! Mo ń wá ìṣọ́ pẹ̀lú Rẹ kúrò níbi òròjú, ogbó, aburú dídi arúgbó, wàhálà ilé-ayé àti ìyà inú sàréè)” Nígbà tí ó bá jí ní àárọ̀, yóò tún sọ èyí bákan náà pé: ’Aṣbaḥnā wa’aṣbaḥal-mulku lillāh (A ti jí sáyé, gbogbo ìjọba sì tún jẹ́ ti Ọlọ́hun...) ’as’aluka khayra mā fī hādhal-yawm, wakhayra mā ba‘dah, wa’a‘ūdhu bika min sharri mā fī hādhal-yawm, washarri mā ba’dah... (Mo ń tọrọ oore ọjọ́ òni yìí lọ́dọ̀ Rẹ àti oore ohun tí ń bẹ ní ẹ̀yìn rẹ̀, mo sì ń wá ìṣọ́ pẹ̀lú Rẹ kúrò níbi aburú òni yìí àti aburú ohun tí ń bẹ ní ẹ̀yìn rẹ̀...). Muslim gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (2723).

اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ خَلَقْتَنِي، وَأَنَا عَبْدُكَ,وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ, أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ

Ọ̀gá àdúà tí a fi máa ń wá àforíjìn: “Allāhumma ’Anta Rabbī lā ’ilāha ’illā ’Ant, khalaqtanī wa’ana ‘abduk, wa’ana ‘alā ‘ahdika wawa‘dika mastaṭa‘t, ’a‘ūdhu bika min sharri mā ṣana‘t, ’abū’u laka bini‘matika ‘alayy, wa’abū’u bidhanbī, faghfir lī fa’innahu lā yaghfirudh-dhunūba ’illā ’Ant (Ìrẹ Ọlọ́hun! Ìwọ ni Ọlọ́hun Ọba mi, kò sí ọlọ́hun kankan tó lẹ́tọ̀ọ́ sí ìjọsìn àyàfi Ìwọ nìkan. O dá mi, àti pé èmi jẹ́ ẹrúsìn fún Ọ. Èmi sì ń bẹ lórí ìpínhùn Rẹ àti àdéhùn Rẹ bí mo ti lágbára mọ. Mo wá ìṣọ́ pẹ̀lú Rẹ kúrò níbi aburú ohun tí mo ṣe. Mo gbà fún Ọ pẹ̀lú ìdẹ̀ra Rẹ tí O se fún mi, mo sì mọ ẹ̀ṣẹ̀ mi ní ẹ̀ṣẹ̀. Nítorí náà ṣe àforíjìn fún mi. Dájúdájú kò sí ẹni tó le ṣe àforíjìn àwọn ẹ̀ṣẹ̀ àyàfi Ìwọ nìkan” Ànábì – kí ìkẹ́ àti ọlà Ọlọ́hun máa bá a – sọ wí pé: “Ẹni kẹ́ni tó bá sọ ọ́, pẹ̀lú ìgbàgbọ́ òdodo sí i, ní ọ̀sán, tí ó wá kú ní ọjọ́ náà, síwájú kí ó tó di ìrọ̀lẹ́, ó ti wà nínú àwọn ara ọgbà-ìdẹ̀ra Àlùjánńnà. Ẹni kẹ́ni tó bá sọ ọ́, pẹ̀lú ìgbàgbọ́ òdodo sí i, ní òru, tí ó wá kú síwájú kí ó tó jí dìde ní àárọ̀, ó ti wà nínú àwọn ara ọgbà-ìdẹ̀ra Àlùjánńnà”  Al-Bukhārī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (6306).

اللَّهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوتُ، وَإِلَيْكَ النُّشُورُ

“Nígbà tí ẹni kẹ́ni nínú yín bá jí ní àárọ̀, kí ó sọ pé: Allāhumma bika ’aṣbaḥnā wabika ’amsaynā, wabika naḥyā, wabika namūtu wa’ilaykan-nushūr (Ìrẹ Ọlọ́hun! Pẹ̀lú Agbára Rẹ ni a fi jí sáyé, pẹ̀lú Agbára Rẹ ni a fi di ìrọ̀lẹ́, pẹ̀lú Agbára Rẹ ni a fi ń ṣẹ̀mí, pẹ̀lú Agbára Rẹ náà ni a ó fi kú, àti pé ọ̀dọ̀ Rẹ̀ ni Ìgbéǹde yóò jẹ́). Nígbà tí ó ba di ìrọ̀lẹ́ kí ó sọ pé:  Allāhumma bika ’amsaynā wabika ’aṣbaḥnā, wabika naḥyā, wabika namūtu wa’ilaykan-nushūr. (Ìrẹ Ọlọ́hun! Pẹ̀lú Agbára Rẹ ni a fi di ìrọ̀lẹ́, pẹ̀lú Agbára Rẹ ni a fi jí sáyé, pẹ̀lú Agbára Rẹ ni a fi ń ṣẹ̀mí, pẹ̀lú Agbára Rẹ náà ni a ó fi kú, àti pé ọ̀dọ̀ Rẹ̀ ni Ìpadàsí yóò jẹ́)”. Abū Dāwūd gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (5068), At-Tirmidhī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3391), An-Nasā’ī gbà á wà nínú As-sunanul-Kubrā pẹ̀lú òǹkà (9836), Ibn Mājah gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3868), Ibn Bāz – kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ́ – kà á sí ẹ̀gbàwá tí ó ní àlááfíà.

اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ، عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيكَهُ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشِرْكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءًا، أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ

“Allāhumma Fāṭiras-samāwāti wal-’arḍ, ‘Ālimal-ghaybi wash-shahādah, lā ’ilāha ’illā ’Ant, Rabba kulli shay’in waMalīkah, ’a‘ūdhu bika min sharri nafsī wamin sharrish-shaytāni washirkih, wa’an ’aqtarifa ‘alā nafsī sū’an ’aw ajurrahu ’ilā muslim (Ìrẹ Ọlọ́hun! Aṣẹ̀dá àwọn sánmà àti ilẹ̀ láìní àfijọ, Olùmọ̀ ìkọ̀kọ̀ àti gbangba, kò sí ọlọ́hun kankan tó lẹ́tọ̀ọ́ sí ìjọsìn àyàfi Ìwọ nìkan, Ọlọ́hun Ọba gbogbo nǹkan àti Olúwa Rẹ̀. Mo wá ìṣọ́ra pẹ̀lú Rẹ kúrò níbi aburú ẹ̀mí mi, àti kúrò níbi aburú èṣù àti ẹbọ tó ń pèpè sí (tàbí àti àwọn ète rẹ̀), àti kúrò níbi kí n ṣe aburú fún ẹ̀mí ara mi tàbí kí n ṣe é sí Mùsùlùmí kankan”. Ànábì – kí ìkẹ́ àti ọlà Ọlọ́hun máa bá a – sọ wí pé: “Sọ ọ́ nígbà tí ó bá jí ní àárọ̀, àti nígbà tí ó bá di ìrọ̀lẹ̀ àti nígbà tí ó bá fi ẹ̀gbẹ́ lélẹ̀ lórí ìbùsùn rẹ” Al-Imām Aḥmad gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (6597), Abū Dāwūd gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (5076), At-Tirmidhī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3529), An-Nasā’ī  gbà á wà pẹ̀lú òǹkà (7699), Ibn Bāz – kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ́ – kà ojúpọ̀nà rẹ̀ sí èyí tí ó ní àlááfíà.

بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي لَا يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

Kò sí ẹrúsìn Ọlọ́hun kankan tí yóò sọ ní àárọ̀ gbogbo ọjọ́ àti ìrọ̀lẹ̀ gbogbo orú pé: Bismillāhil-ladhī lā yaḍurru ma‘asmihi shay’un fil-’arḍi walā fis-samā’i wahuwas-Samī‘ul-‘Alīm {(Mo wá ìṣọ́ra) pẹ̀lú Orúkọ Ọlọ́hun, Ẹni tí ohun kankan kò le ninilára pẹ̀lú Orúkọ Rẹ lórí ilẹ̀ àti ní sánmà, àti pé Òun ni Olùgbọ́ gbogbo nǹkan, Olùmọ gbogbo nǹkan} ní ẹ̀ẹ̀mẹta, nǹkankan kò ní kó ìnira bá a”. Al-Imām Aḥmad gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (446), At-Tirmidhī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (101179), Ibn Bāz – kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ́ – sọ́ wí pé: “At-Tirmidhī sọ́ wí pé: Èyí jẹ́ Ḥadīth tí ó dára, tí ó sì ní àlááfìà, bí ó ti sọ náà sì ni ọ̀ràn rí – kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ́ –”.

رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَبِيًّا

“Kò sí ẹrúsìn Ọlọ́hun kankan tí yóò sọ nígbà tó bá jí láàárọ̀ àti nígbà tí ó bá di ìrọ̀lẹ́, ní ẹ̀ẹ̀mẹta, pé: Raḍītu billāhi Rabban wabil-’Islāmi dīnā, wabiMuḥammadin, ṣallal-Lāhu ‘alyhi wasallama, nabiyyā (Mo yọ́nú sí Ọlọ́hun Allāh ní Ọlọ́hun Ọba, àti sí ẹ̀sìn Islām ní ẹ̀sìn, àti sí Muḥammad ní Òjíṣẹ́ Ọlọ́hun), àyàfi kí ó jẹ́ iwọ̀ fún Ọlọ́hun kí Ó yọ́nú sí i, ní ọjọ́ Ìgbéǹde”. Al-Imām Aḥmad gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (18967), At-Tirmidhī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3389), Ibn Mājah gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3870), Ibn Bāz ­– kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ – ka ojúpọ̀nà tó gbà wá sí èyí tó dára.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي دِينِي وَدُنْيَايَ، وَأَهْلِي وَمَالِي، اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِي، وَآمِنْ رَوْعَاتِي، اللَّهُمَّ احْفَظْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَمِنْ خَلْفِي، وَعَنْ يَمِينِي وَعَنْ شِمَالِي، وَمِنْ فَوْقِي، وَأَعُوذُ بِعَظَمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِي

“Allāhumma ’innī ’as’alukal-‘afwa wal-‘āfiyah, fid-dunyā wal-’ākhirah, Allāhumma ’innī ’as’alukal-‘afwa wal-‘āfiyah fī dīnī, wadunyāya wa-’ahlī, wamālī, Allāhummas-tur ‘awrātī, wa’āmin raw‘ātī, Allāhummaḥfaẓnī min bayni yadayy, wamin khalfī, wa‘an yamīnī, wa‘an shimālī, wamin fawqī, wa’a‘ūdhu bi‘aẓamatika ’an ’ughtāla min taḥtī (Ìrẹ Ọlọ́hun! Dájúdájú èmi ń tọrọ àmójúkúrò lọ́dọ̀ Rẹ, àti àlááfíà ní ayé àti ní Ọ̀run. Ìrẹ Ọlọ́hun! Dájúdájú èmi ń tọrọ àmójúkúrò lọ́dọ̀ Rẹ; àti àlááfíà nínú ẹ̀sìn mi, ìṣẹ̀mí ayé mi, lára àwọn ẹbí mi, àti nínú dúkìá mi. Ìrẹ Ọlọ́hun! Pa ìhòhò mi mọ́, sì fi mí lọ́kàn balẹ̀ níbi àwọn ìpayà mi. Ìrẹ Ọlọ́hun! Ṣọ́ mi láti iwájú mi, láti ẹ̀yìn mi, láti ẹ̀gbẹ́ ọ̀tún mi, láti ẹ̀gbẹ́ òsì mi, àti láti òké mi.  Mo sì wá ìṣọ́ra pẹ̀lú Rẹ́ kúrò níbi kí wọ́n tàn mí gbé pa láti abẹ́ mi)”. Al-Imām Aḥmad gbà á wá, nínú Musnad, pẹ̀lú òǹkà (4785), Abū Dāwūd gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (5074), An-Nasā’ī – Al-Kubrā – gbà á wà pẹ̀lú òǹkà (10401), Ibn Mājah gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3871), Al-Ḥākim kà á sí ẹ̀gbàwá tí ó ní àlááfíà.

أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ

“’A‘ūdhu bikalimātillāhit-tāmmāti min sharri mā khalaq (Mo wá ìṣọ́ pẹ̀lú àwọn Gbólóhùn Ọlọ́hun tó pé kúrò níbi aburú ohun tí Ó dá)” Aḥmad gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (7898), At-Tirmidhī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (3447), nínú Ḥadīth tí Abū Hurayrah – kí Ọlọ́hun yọ́nú sí i – gbà wá,  Ibn Bāz ­– kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ – ka ojúpọ̀nà tó gbà wá sí èyí tó dára.

أَصْبَحْنَا عَلَى فِطْرَةِ الْإِسْلَامِ، وَكَلِمَةِ الْإِخْلَاصِ، وَدِينِ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - وَمِلَّةِ أَبِينَا إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا, وَمَا كَانَ مِنْ الْمُشْرِكِينَ

“Ìránṣẹ́ Ọlọ́hun – kí ìkẹ́ àti ọlà Ọlọ́hun máa bá a – nígbà tó bá jí ní àárọ̀ máa ń sọ pé: “’Aṣbaḥnā ‘alā fiṭratil-’Islām, wakalimatil-’ikhlāṣ, wa dīni  nabiyyinā Muḥammadin – ṣallallāhu ‘alahi wasallam –  wamillati ’abīnā Ibrāhīma ḥanīfā, wamā kāna minal-mushrikīn (A ti jí sáyé lórí ìlànà ẹ̀sìn Islām, àti gbólóhùn ìṣàfọ̀mọ́ ẹ̀sìn fún Ọlọ́hun nìkan, àti ẹ̀sìn Òjíṣẹ́ wa Muḥammad – kí ìkẹ́ àti ọlà Ọlọ́hun máa bá a –, àti ìlànà bàbá wa Ibrāhīm, lẹ́ni tí ó ṣẹ́rí kúrò níbi ẹbọ, àti pé kò sí lára àwọn ọ̀ṣẹ̀bọ)” Aḥmad gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (21144, 15367). Nígbà tó bá di ìrọ̀lẹ́, yóò sọ pé: “’Amsaynā ‘alā fiṭratil-’Islām (A ti di ìrọ̀lẹ́ lórí ìlànà ẹ̀sìn Islām )”. Ibn Bāz – kí Ọlọ́hun kẹ́ ẹ – ka ojúpọ̀nà tí ó gbà wá sí èyí tí ó ní àlááfíà.

يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ أَسْتَغِيثُ أَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ، وَلَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ

“Yā Ḥayyu yā Qayyūm, biraḥmatika ’astaghīth, ’aṣliḥ lī sha’nī kullah, walā takilnī ’ilā nafsī ṭarfata ‘ayn (Ìrẹ Ọba Abẹ̀mí! Ìrẹ Ọba Olùdádúró! Àánú Rẹ nìkan ni mo fi ń wá ìrànlọ́wọ́, bá mi tún gbogbo ìṣeṣí mi pátápátá ṣe. Má sì ṣe dá mi dá ara mi fún ìṣẹ̀jù àáyá kan)” An-Nasā’ī gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (10405), Al-Bazzār (2/282). Ibn Ḥajar àti Al-Albānī  kà á sí ẹ̀gbàwá tó dára (Wo: Natā’ijul-’Afkār 177, àti Silsilatul-’aḥādīth aṣ-ṣaḥīḥah 1/449).

حَسْبِيَ الله لاَ إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرشِ الْعَظِيمِ

“Ḥasbiyallāhu lā ’ilāha ’illā huwa, ‘alayhi tawakkalt, wahuwa Rabbul-‘arshil-‘aẓīm (Ọlọ́hun ti tó fún mi. Kò sí ọlọ́hun kankan tó lẹ́tọ̀ọ́ sí ìjọsìn lẹ́yìn Rẹ̀, Òun ni mo gbára lé, àti pé Òun ni Ọlọ́hun Ìtẹ́-ọlá tí ó tóbi) ní ẹ̀ẹ̀meje, Ọlọ́hun yóò tó o níbi ohun tó ń kó ìbànújẹ́ bá a” Abū Dāwūd gbà á wá pẹ̀lú òǹkà (5081), nínú Ḥadīth tí Abū Ad-Dardā’– kí Ọlọ́hun yọ́nú sí i – gbà wá. Ohun tó fẹsẹ̀ rinlẹ̀ ni pé ọ̀rọ̀ sàábé ni, ẹni tó ṣe fọkàn tán ni àwọn tó gbà á wà, ó sì ní ìdájọ́ ohun tí Ànábì sọ, gẹ́gẹ́ bí Al-Albānī ti sọ (Wo: As-silsilah 11/449).