languageIcon
بحث
بحث
brightness_1 یکی از سنت‌ها، سلام کردن است

ادله در این زمینه بسیار و مشهور هستند. از جمله: حدیث ابوهریره‌ رضی الله عنه که رسول الله‌ صلی الله علیه وسلم فرمودند: «حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ سِتٌّ»، قِيلَ: مَا هُنَّ يَا رَسُولَ اللهِ؟ قَالَ: «إِذَا لَقِيتَهُ فَسَلِّمْ عَلَيْهِ، وَإِذَا دَعَاكَ فَأَجِبْهُ، وَإِذَا اسْتَنْصَحَكَ فَانْصَحْ لَهُ، وَإِذَا عَطَسَ فَحَمِدَ اللّهَ فَشمِّتْهُ، وَإِذَا مَرِضَ فَعُدْهُ، وَإِذَا مَاتَ فَاتَّبِعْهُ» «حق مسلمان بر مسلمان، شش چیز است». گفته شد، آنها کدامند ای رسول الله‌ صلی الله علیه وسلم؟ فرمود: «وقتی ملاقتش نمودی بر او سلام کنی، چون تو را دعوت نمود دعوتش را بپذیری، وقتی از تو درخواست نصیحت نمود نصیحتش کنی، وقتی عطسه کرد و الحمد لله گفت، جوابش را بدهی (بگویی: یرحمک الله)، وقتی بیمار شد به عیادتش بروی و چون فوت نمود، در تشییع جنازه‌اش شرکت کنی». [مسلم (2162)].

- اما جواب سلام واجب است: به دلیل:

فرموده الهی که: ﴿وَإِذَا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا٨٦﴾ [النساء: 86] «و چون شما را تحیت (و سلام) گویند، پس پاسخی بهتر و یا همانند آن بدهید، الله بر همه چیز حساب‌رس است».

اصل، در لفظِ امر این است که بر وجوب دلالت دارد مادامی که دلیلی آن‌را از وجوب به غیر آن بازنگرداند. و در مورد وجوب پاسخِ سلام، بسیاری از علما اجماع را نقل نموده‌اند از جمله: ابن حزم، ابن عبد البر، شیخ تقی الدین و ... رحمهم الله. الآداب الشرعیة (1/356). چاپ مؤسسة الرسالة.

بهترین لفظ سلام و جواب آن‌ و کامل‌ترین آن، این است: (السلام علیکم و رحمة الله و برکاته). این بهترین و کامل‌ترین روش سلام دادن است.  

ابن قیم رحمه الله می‌گوید: «روش رسول الله‌ صلی الله علیه وسلم این بود که سلام‌شان، با (و برکاته) پایان می‌یافت». [زاد المعاد (2/417)].

انتشار سلام: سنت است بلکه سنتی که در آن فضل بزرگی است. بنا بر حدیث ابوهریره‌ رضی الله عنه که رسول الله‌ صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «وَالَّذِي نَفْسـي بِيَدِهِ لاَ تَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى تُؤْمِنُوا، وَلاَ تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُّوا، أَوَلاَ أَدُلُّكُمْ عَلَى شـيءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُمْ؟ أَفْشُوا السَّلاَمَ بَينَكُمْ» «قسم به ذاتی که جانم در دست اوست، تا ایمان نیاورید وارد بهشت نمی‌شوید. و ایمان نمی‌آورید تا اینکه یکدیگر را دوست بدارید. آیا شما را به چیزی رهنمون نکنم که اگر انجامش دادید، یکدیگر را دوست بدارید؟ سلام (کردن) را در میان خود منتشر (فراگیر)کنید». [مسلم (54)].

brightness_1 اگر نیاز بود، سه بار سلام کردن مستحب است

مثلاً در شنیدنِ شخصی که بار اول بر او سلام شده، شک دارد، مستحب است دوباره تکرار کند و اگر نشنید، بار سوم. همچنین وقتی وارد جمع بزرگی مثل یک مجلس شد، اگر یک بار سلام کند فقط آنان که در اول مجلس قرار دارند، خواهند شنید، لذا نیاز است که سه بار سلام نماید تا همه‌ی افراد داخل مجلس را شامل شده و در برگیرد.

دلیل آن: حدیث انس‌‌ رضی الله عنه از پیامبر‌ صلی الله علیه وسلم است که: «أَنَّهُ كَانَ إِذَا تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ أَعَادَهَا ثَلَاثًا؛ حَتَّى تُفْهَمَ عَنْهُ، وَإِذَا أَتَى عَلَى قَوْمٍ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ، سَلَّمَ عَلَيْهِمْ ثَلَاثًا» «ایشان وقتی سخنی می‌گفتند، آن‌را سه بار تکرار می‌کردند؛ تا کلام‌شان فهمیده شود. و وقتی نزد قومی می‌آمد و بر آنها سلام می‌کرد، سه بار سلام می‌کرد». [بخاری (95)].

از حدیث انس‌‌ رضی الله عنه برداشت می‌شود که در صورت لزوم تکرار کلمه سنت است. مثلاً سخن می‌گوید و کلامش مفهوم نیست؛ در این صورت سنت است تکرار گردد. باز هم اگر فهمیده نشد، برای بار سوم تکرار گردد.

brightness_1 سلام نمودن هنگام ورود به خانه، سنت است

این سلام هم، در عموم سلام کردن داخل است. آن هم بعد از مسواک زدن. چرا که مسواک زدن هنگام ورود به منزل سنت است. و این چهارمین جایی است که مسواک زدن تأکید شده است. بنا بر حدیث عایشه رضی الله عنها در مسلم که می‌گوید: وقتی پیامبر‌ صلی الله علیه وسلم وارد خانه می‌شد، ابتدا مسواک می‌زد. [مسلم (253)]، پس زمانی که با مسواک زدن وارد خانه شد بر اهل بیت سلام کند. حتی برخی از علما می‌گویند: سنت است وقتی وارد خانه شدی، مسواک بزنی؛ هر خانه‌ای که باشد، حتی اگر کسی در آن نباشد. چون الله متعال فرموده‌اند: ﴿فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ٦١﴾ [النور: 61] «پس هنگامی‌ که به خانه‌ها وارد شدید بر خویشتن سلام کنید که تحیتی مبارک (و) پاکیزه از سوی الله (مقرر) است، این‌گونه الله آیات (خود) را برای شما روشن می‌کند، باشد که شما خرد ورزید».

ابن حجر رحمه الله می‌گوید: «سلام نمودن به خود وقتی وارد مکانی می‌شود که کسی در آنجا نیست، نیز در عمومِ سلام نمودن داخل است. زیرا الله متعال می‌فرماید: ﴿فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ..﴾ «پس هنگامی‌ که به خانه‌ها وارد شدید بر خویشتن سلام کنید». [فتح الباری (6235)، باب افشاء السلام].

تذکر:

از مطالب بیان شده چنین فهمیده می‌شود که هنگام ورود به منزل سه چیز سنت است:

اول بسم الله گفتن؛ خصوصاً هنگام شب.

بنا بر حدیث جابر بن عبدالله رضی الله عنهما که از پیامبر‌ صلی الله علیه وسلم شنیده که می‌فرماید: «إِذَا دَخَلَ الرَّجُلُ بَيْتَهُ، فَذَكَرَ اللّهَ عِنْدَ دُخُولِهِ وَعِنْدَ طَعَامِهِ، قَالَ الشـيطَانُ: لاَ مَبِيتَ لَكُمْ وَلاَ عَشَاءَ. وَإِذَا دَخَلَ فَلَمْ يَذْكُرِ اللّهَ عِنْدَ دُخُولِهِ، قَالَ الشـيطَانُ: أَدْرَكْتُمُ الْمَبِيتَ، وَإِذَا لَمْ يَذْكُرِ اللّهَ عِنْدَ طَعَامِهِ، قَالَ: أَدْرَكْتُمُ الْمَبِيتَ، وَالْعَشَاءَ» «وقتی شخص وارد خانه‌اش شد و در هنگام ورود و هنگام غذا نام الله را گرفت، شیطان (به همراهانش) می‌گوید: نه محل خواب دارید و نه شام. و چون وارد شده و هنگام ورود بسم الله نگوید: شیطان می‌گوید: محل خواب را دریافتید؛ و اگر هنگام غذایش بسم الله نگوید: (شیطان) می‌گوید: محل خواب و شام را به دست آوردید». [مسلم (2018)].

دوم مسواک زدن. به دلیل حدیث عایشه رضی الله عنها که قبلاً با سند، بیان شد.

سوم سلام کردن بر اهل خانه. 

 

brightness_1 سنت است مجلس را با (کفاره‌ی مجلس) به پایان رساند

به دلیل حدیث ابوهریره‌ رضی الله عنه که رسول الله‌ صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ جَلَس في مَجْلِسٍ فَكثُرَ فيهِ لَغَطُهُ  فَقَالَ قَبْلَ أَنْ يَقُومَ مِنْ مَجْلِسِهِ ذَلِكَ: سُبْحَانَكَ اللّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أن لاَ إلَهَ إلاّ أنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ إِلاّ غُفِرَ لَهُ مَا كَانَ في مَجْلِسِهِ ذَلِكَ» «هرکس در مجلسی بنشیند و لغزش وی - اعم از همهمه یا شوخی و سخنان بی‌موردش- در آن مجلس زیاد باشد اما قبل از برخاستن و ترک مجلس، این دعا را بگوید همه‌ی اشتباه‌هایی که در آن مجلس از او سر زده است، آمرزیده می‌شود: «سُبْحَانَكَ اللّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أن لاَ إلَهَ إلاّ أنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ» پاک و منزهی ای الله! و تو را می‌ستایم، گواهم جز تو معبودی (برحق) وجود ندارد، از تو آمرزش می‌خواهم و به سویت توبه می‌کنم». [ترمذی (3433)، و آلبانی‌ رحمه الله هم آن‌را صحیح می‌داند (صحيح الجامع 2/1065)].