Ang mga patunay sa pagiging sunnah ay marami at puspusan. Kabilang sa mga ito ang ḥadīth ayon kay Abū Hurayrah – malugod si Allāh sa kanya: “Ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – ay nagsabi: Ang tungkulin ng Muslim sa Muslim ay anim. Sinabi: Ano po ang mga ito, o Sugo ni Allāh? Nagsabi siya: Kapag nakatagpo mo siya, bumati ka sa kanya; kapag inanyayahan ka niya, tugunin mo siya; kapag humingi siya ng payo sa iyo, pagpayuhan mo siya; kapag bumahin siya at nagpuri kay Allāh, magsabi ka sa kanya ng Yarḥamuka-llāh (Kaawaan ka ni Allāh); kapag nagkasakit siya, dalawin mo siya; at kapag namatay siya, dumalo ka sa libing niya.” Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2162. Tungkol naman sa pagtugon sa kanya, ito ay isinasatungkulin. Nagpapatunay rito: Ang sabi ni Allāh (Qur’ān 4:86): “Kapag binati kayo ng isang pagbati ay bumati kayo ng higit na maganda kaysa roon o gantihan ninyo iyon. Tunay na si Allāh, sa bawat bagay, ay laging Tagapagtuos.” Ang pangunahing panuntunan sa pag-utos ay ang pagkatungkulin nito hanggat hindi inilihis ito ng isang tagapaglihis. Ipinarating ang napagkasunduang kahatulan ng pagkatungkulin ng pagtugon ng hindi iisa mula sa mga may kaalaman. Kabilang sa kanila sina Ibnu Ḥazm, Ibnu `Abdilbarr, Shaykh Taqīyuddīn, at iba pa sa kanila – kaawaan silang lahat. Tingnan: Al-Ādāb ash-Shar`īyah 1/356. Mu`assasah Ar-Risālah. Ang pinakamainam na pagbigkas ng pagbati at pagtugon, at ang pinakalubos nito ay: Assalāmu `alaykum wa raḥmatu -llāhi wa barakātuhu (Ang kapayapaan ay sumaiyo at ang awa ni Allāh at mga biyaya niya) sapagkat tunay ito ay pinakamagandang pagbati at pinakalubos. Nagsabi si Ibnu Al-Qayyim – kaawaan siya ni Allāh: “Ang patnubay ng Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – ay ang pagtatapos ng pagbati hanggang sa wa barakātuhu.” Tingnan: Zād Al-Ma`ād 2/417. Ang pagpapalaganap ng pagbating salām ay sunnah, bagkus ay ginawang kanais-nais dahil sa mabigat na kalamangan batay sa ḥadīth ayon kay Abū Hurayrah - malugod si Allāh sa kanya – na nagsabi: “Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Sumpa man sa Kanya na ang kaluluwa ko ay nasa kamay Niya, hindi kayo papasok sa Paraiso hanggang sa manampalataya kayo, at hindi kayo mananampalataya hanggang sa magmahalan kayo. Hindi ba ako maggagabay sa inyo sa isang gawaing kapag ginawa ninyo ay magmamahalan kayo? Ipalaganap ninyo ang pagbati sa gitna ninyo.” Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 54.
Gaya ng kung nagdududa sa pagkarinig ng binati noong bumati siya rito sa unang pagkakataon kaya naman itinuturing na kaibig-ibig na ulitin nang dalawang ulit. Kung hindi naman narinig, uulitin nang tatlong ulit. Gayon din kapag pumasok sa malaking umpukan gaya ng pagpasok sa isang malaking pagtitipon na may malaking umpukan. Kung sakaling bumati siya nang isang ulit sa simula ng pagpasok niya, walang nakarinig sa kanya kundi ang mga nasa unang bahagi ng pagtitipon kaya naman kakailanganin niyang bumati nang tatlong ulit upang masakop ang lahat ng nasa pagtitipon. Nagpapatunay rito: Ang ḥadīth ayon kay Anas – malugod si Allāh sa kanya – ayon sa Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: “Siya noon, kapag nagsalita ng isang pangungusap, ay nag-uulit nito nang tatlong ulit upang maunawaan mula sa kanya, at kapag naman pumunta siya sa mga tao ay bumabati siya sa kanila, bumabati siya sa kanila nang tatlong ulit.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 95. Matatalos mula sa naunang ḥadīth ayon kay Anas – malugod si Allāh sa kanya – ang pagiging sunnah ng pag-uulit ng pangungusap nang tatlong ulit kapag hiniling ng pangangailangan ang pag-uulit, gaya ng nagsasalita at walang nauunawaang pangungusap mula sa kanya. Kaya itinuturing na sunnah na ulitin ito. Kung hindi pa rin naunawaan, uulitin ito sa ikatlong pagkakataon.
Batay sa ḥadīth ayon kay `Abdillāh bin `Amr – malugod si Allāh sa kanilang dalawa: “May dalawang lalaking nagtanong sa Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Aling [gawain sa] Islām ang pinakamabuti? Nagsabi siya: Magbigay ka ng pagkain, bumigkas ka ng pagbati sa kilala mo at hindi mo kilala.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 12. Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 39.
Ayon kay Abū Hurayrah – malugod si Allāh sa kanya – na nagsasabi: “Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Babati ang nakasakay sa naglalakad, ang naglalakad sa nakaupo, at ang kaunti sa marami.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 6233. Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2160. Sa isang sanaysay ni Al-Bukhārīy: “Babati ang nakababata sa nakatatanda at ang nagdaraan sa nakaupo.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 6234. Hindi nangangahulugan ang pagsalungat ng higit na karapat-dapat sa pagbati ay ang pagkasuklam, bagkus walang masama rito, ngunit ito ay salungat sa higit na karapat-dapat, gaya ng pagbati ng nakatatanda sa nakababata, o ng naglalakad sa nakasakay, at tulad niyon.
Batay sa ḥadīth ayon kay Anas bin Mālik – malugod si Allāh sa kanya: “Siya noon ay naglalakad kasama ng Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – at napadaan ito sa mga paslit at bumati ito sa kanila.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 6247. Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2168. Sa Pagbati sa mga paslit ay may pag-uudyok sa sarili sa pagpapakumbaba, pagsasanay sa mga paslit sa gawaing ito, at pagsasabuhay nito sa mga kaluluwa.
Ito ay napaloloob sa kalahatan ng pagbati. Iyan ay matapos gumamit ng siwāk dahil ang siwāk ay sunnah sa sandali ng pagpasok sa tahanan. Ito ay ang ikaapat na kinalalagyan ng mga kinalalagyan ng pagkabigay-diin ng pagiging sunnah ng siwāk. Ito ay sa sandali ng pagpasok sa tahanan batay sa ḥadīth ni `Ā’ishah – malugod si Allāh sa kanya – sa ganang kay Imām Muslim, na nagsabi: “Ang Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – kapag pumasok siya noon sa bahay niya ay nagsisimula siya sa paggamit ng siwāk.” Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 253. Kapag nasimulan niya sa bahay niya ang paggamit ng siwāk, pumapasok siya, at bumabati siya sa mag-anak niya kaya naman may ilan sa mga may kaalaman na nagsabing bahagi ng sunnah na bumati ka kapag pumasok ka ng bahay, alinmang bahay kahit pa man walang isang tao sa loob nito batay sa sabi ni Allāh (Qur’ān 24:61): “Kaya kapag pumasok kayo sa mga bahay, bumati kayo sa mga sarili ng isa't isa sa inyo ng isang pagbating mula sa kay Allāh, biniyayaang mabuti. Ganyan nililinaw ni Allāh para sa inyo ang mga kapahayagan nang sa gayon kayo ay makaunawa.” Nagsabi si Ibnu Ḥijr – kaawaan siya ni Allāh: “Napaloloob sa kalahatan ng pagpapalaganap ang pagbati sa sarili ukol sa sinumang pumasok sa isang lugar na walang isang nasa loob nito batay sa sabi Niya (Qur’ān 24:61): Kaya kapag pumasok kayo sa mga bahay, bumati kayo sa mga sarili ng isa’t isa sa inyo” Tingnan: Fatḥ Al-Bārī, Ḥadīth 6235, Kabanata: Ang Pagpapalaganap ng Pagbati ng Kapayapaan. Aral: Makukuha sa naunang nabanggit na itinuturing na sunnah sa pagpasok sa tirahan ang tatlo: Una: Ang pagbanggit sa pangalan ni Allāh – pagkataas-taas Niya – lalo na sa gabi. Batay sa ḥadīth ayon kay Jābir bin `Abdillāh – malugod si Allāh sa kanilang dalawa – na siya ay nakarinig sa Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – na nagsasabi: “Kapag pumasok ang lalaki sa bahay niya at binanggit si Allāh sa sandali ng pagpasok niya at sa sandali ng pagkain niya, magsasabi ang demonyo: Walang tuluyan sa magdamag para sa inyo at walang hapunan. Kapag pumasok siya at hindi binanggit si Allāh sa sandali ng pagpasok niya, magsasabi ang demonyo: Nagkamit kayo ng tuluyan sa magdamag at hapunan.” Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2018. Ikalawa: Ang paggamit ng siwāk batay sa ḥadīth ayon kay `Ā’ishah – malugod si Allāh sa kanya – at naunang nang nabanggit ito at ang kalagayan nito. Ikatlo: Ang pagbati sa mga tao sa bahay.
Ganito noon ang ginagawa ng Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – gaya ng nasa ḥadīth ayon kay Al-Miqdād bin Al-Aswad – malugod si Allāh sa kanya – at dito ay nagsabi siya: “…Kaya ginatasan namin at uminom ang bawat tao sa amin ng bahagi nito. Nagtabi kami para sa Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – ng bahagi niya. Dumating siya sa gabi at bumati ng isang pagbating hindi nakagigising ng isang natutulog at nakapagpaparinig sa gising.” Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2055.
Ang pagpaparating ng pagbati ay sunnah gaya ng pagsabi sa iyo ng isang tao: “Batiin mo para sa akin si Polano” sapagkat tunay na bahagi ng sunnah na iparating mo ang pagbating ito sa pinatutungkulan. Nagpapatunay rito: Batay sa ḥadīth ayon kay `Ā’ishah – malugod si Allāh sa kanya – ang Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – ay nagsabi sa kanya: “Tunay na si Gabriel ay bumibigkas sa iyo ng pagbati.” Nagsabi siya: “Kaya sinabi ko: At sumakanya ang kapayapaan at ang awa ni Allāh.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 3217. Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2447. Nasaad sa ḥadīth ang pagpaparating ng pagbati sa pinatutungkulan nito gaya ng pagpaparating ng Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan – sa pagbati ni Gabriel – sumakanya ang pangangalaga – kay `Ā’ishah – malugod si Allāh sa kanya. Makukuha mula sa naunang ḥadīth ang pagiging sunnah ng pagpapadala ng pagbati sa isang tao.
Batay sa ḥadīth ayon kay Abū Hurayrah - malugod si Allāh sa kanya –na nagsabi: “Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Kapag pumunta ang isa sa inyo sa pagtitipon ay bumati siya at kapag ninais niyang tumindig ay bumati siya. Ang una ay hindi higit na karapat-dapat kaya sa huli.” Isinaysay ito nina Imām Aḥmad na may numerong 9664, Imām Abū Dāwud na may numerong 5208, at Imām At-Titmidhīy na may numerong 2706. Itinuring na tumpak ito ni Al-Albānīy, Ṣaḥīḥ Al-Jāmi` 1/132.
Alinsunod dito ang gawain ng mga kasamahan – malugod si Allāh sa kanila – nagpatunay roon ang ḥadīth ayon kay Qatādah – malugod si Allāh sa kanya – na nagsabi: “Nagsabi ako kay Anas: Ang pakikipagkamay ba noon ay nasa mga kasamahan ng Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan? Nagsabi siya: Oo.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 6263.
Batay sa ḥadīth ayon kay Abū Dharr – malugod si Allāh sa kanya – na nagsabi: “Nagsabi sa akin ang Propeta – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Huwag ka ngang manghahamak sa nakakabuti ng anuman, kahit pa man makipagkita ka sa kapatid mo nang may maaliwalas na mukha.” Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2626. Sa ganang kay Imām At-Tirmidhīy mula sa ḥadīth ayon kay Abū Dharr – malugod si Allāh sa kanya: “Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Ang pagngiti mo sa mukha ng kapatid mo, para sa iyo ay kawanggawa.” Isinaysay ito ni Imām At-Tirmidhīy na may numerong 1956. Itinuring na tumpak ito ni Al-Albānīy, Aṣ-Ṣaḥīḥah 572.
Magkatulad lamang kung ito ay sa sandali ng pagkikita o pagtitipon o sa alinmang kalagayan, ang mabuting salita ay sunnah dahil ito ay kawanggawa. Nagpapatunay rito: Ang ḥadīth ayon kay Abū Hurayrah – malugod si Allāh sa kanya – na nagsabi: Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: “Ang mabuting salita ay kawanggawa.” Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 2989. Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 1009. Madalas na may nagaganap sa mga dila ng mga tao na mabuting pananalita; kung sakaling inasahan nila ang gantimpala nito, talagang gagantimpalaan sila dahil doon nang marami at kukuha sila mula sa mga kawanggawa na ito ng saganang bahagi. Nagsabi ang Shaykh nating si Ibnu `Uthaymīn – kaawaan siya ni Allāh: “Isang salitang mabuti tulad ng pagsabi mo sa kanya: Papaano ka na? Kumusta ka? Kumusta ang mga kapatid mo.” Kumusta ang mag-anak mo? At anumang nakawangis niyon dahil ito kabilang sa mga mabuting salita na nagpapasok ng galak sa kausap mo. Bawat mabuting salita ito ay kawanggawa para sa iyo sa ganang kay Allāh, kabayaran, at gantimpala.” Tingnan: Sharḥ Riyāḍ Aṣ-Ṣāliḥīn ng Shaykh natin 2/996, Kabanata: Ang Pagtuturing na Kaibig-ibig ang Kabutihan ng Pagsasalita at ang Kaaliwasan ng Mukha sa Sandali ng Pagtatago.
Ang mga ḥadīth kaugnay sa mga kalamangan ng mga pagtitipon para sa dhikr at ang paghimok dito ay marami. Kabilang doon ang ḥadīth ayon kay Abū Hurayrah – malugod si Allāh sa kanya – na nagsabi: “Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: Tunay na si Allāh ay may mga anghel na lumilibot sa mga daan, na naghahanap ng mga taong bumibigkas ng pag-alaala [kay Allāh]. Kapag nakatagpo sila ng mga taong umaalaala kay Allāh, nagtatawagan sila: Halikayo sa pakay ninyo. Nagsabi siya: Kaya pinaliligiran nila sila ng mga pakpak nila hanggang sa mababang langit. Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy na may numerong 6408. Isinaysay ito ni Imām Muslim na may numerong 2689.
Batay sa ḥadīth ayon kay Abū Hurayrah - malugod si Allāh sa kanya –na nagsabi: Nagsabi ang Sugo ni Allāh – pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: “Ang sinumang naupo sa isang pagtitipon at dumami roon ang kaingayan nito at nagsabi bago tumindig sa pagtitipon niyang iyon: Subḥānaka llāhumma wa biḥamdika, ashhadu an lā ilāha illā anta, astaghfiruka wa atūbu ilayk (Napakamaluwalhati Mo, o Allāh, at kalakip ng papuri sa Iyo; sumasaksi ako na walang Diyos kundi Ikaw; humihingi ako ng tawad sa Iyo at nagbabalik-loob ako sa Iyo) magpapatawad sa kanya sa anumang nangyari sa pag-upo niyang iyon.” Isinaysay ito ni Imām At-Tirmidhīy na may numerong 3433. Itinuring na tumpak ito ni Al-Albānīy, Ṣaḥīḥ Al-Jāmi` 2/1065.