brightness_1 Бет жуудың алдында ауыз бен мұрынды шаю.

Осман  хадисінде пайғамбардың  таһарат алуын сипаттап жатқанында, ауызын, мұрнын шайып сосын бетін үш рет жуғанын хабарлады (әл-Бұхари, 199; Муслим, 226). Бірақ, егер алдымен бетін жуып, одан кейін ауызы мен мұрнын шайса да болады.

brightness_1 Ораза емес адам үшін ауыз бен мұрнын шайғанда жақсылап терең шаю.

Лақит ибн Сабраның  хадисінде, пайғамбардың  оған былай деп айтқаны хабарланады: «Таһаратты толық түрде ал, саусақтардың арасын жуып, ораза емес болсаң мұрныңды шайғанда жақсылап /терең/ шай» (Ахмад, 17846; Әбу Дәуіт, 142; Ибн Хажар «әл-Исаба» кітабында: «Бұл хадис сенімді», - деді (9/15). Ал ауыз шаюдағы «терең шаю» пайғамбардың «Таһаратты толық түрде ал» сөзінен алынды.

brightness_1 Дене мүшелерді үш рет жуу.

Бірінші рет жуу – уәжіб. Ал екінші мен үшінші рет жуу – сүннет. Және үш реттен көп жуылмайды.

Бұл туралы мына хадистерде айтылған:

Имам әл-Бұхари /оған Алланың рахыметі болсын/ риуаят еткен Ибн Аббастың /ол екеуіне Алла разы болсын/ хадисінде пайғамбардың  таһарат алғанда әр дене мүшесін бір-бір реттен жуғаны хабарланады (әл-Бұхари, 157). Сондай-ақ, имам әл-Бұхариде Абдулла ибн Зейдтің  хадисінде пайғамбардың  таһарат алғанда әр дене мүшесін екі-екі реттен жуғаны да хабарланады (әл-Бұхари, 158). Және екі имам әл-Бұхари мен Муслимнің «Сахих» кітаптарында Осман  риуаят еткен хадисінде пайғамбардың   таһарат алғанда әр дене мүшесін үш-үш реттен жуғаны келтіріледі (әл-Бұхари, 159). Сондықтанда таһарат алған кезде бірде бір-бірден, бірде екі-екіден, бірде үш-үштен жуып отырғаны абзал. Ал кей кезде екі «Сахих» кітабында келтірілген Абдулла ибн Зейд  хадисінің екінші риуаятында («Зәд әл-Миъад», 1/192 қара) айтылғандай бір санды ұстанбай жууға да болады, мысалы, бетті үш рет, қолды екі рет, аяқты бір рет жууға болады. Алайда, көбінесе үш-үш реттен жуып отырған дұрыс, бұл – пайғамбардың  нұсқауы.

brightness_1 Таһарат алғаннан кейін зікір-дұға айту.

Омардан  риуаят етіледі: «Алла елшісі : «Кімде-кім таһаратын толығымен алып, артынан: «Алладан басқа құдай жоқ екеніне және Мұхаммед Алланың құлы әрі елшісі екеніне куәлік етемін» (Әшһәду әнлә иләһә илләллаһу уә әннә Мұхаммәдән ъабду-Ллаһи уә расулүһ)/أَشْهَدُ أَنَّ لاَ إِلهَ أَلاَّ اللّهُ ، وَأَنَّ مُحمَّداً عَبْدُ اللّهِ وَرَسُولُهُ/ десе, оған жәннаттың сегіз есігі ашылып, қалаған есігінен кіреді», - деді» (Муслим, 234).

Немесе Әбу Саъидтің  хадисінде келген дұғаны айтуға болады: «Кімде-кім таһарат алып болғаннан кейін: «Ей, Аллам Сен пәксің және Саған мақтаулар болсын! Сенен басқа құдай жоқ екеніне куәлік етемін. Сенен кешірім сұраймын, әрі Саған тәубе қыламын (Субхәнәкә-Ллаһумма уә бихамдик, әшһәду ән лә иләһа иллә әнтә, әстәғфирукә уә әтубу иләйк)/سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وأَتُوبُ إلَيْكَ/», - десе, осы айтқан сөздері ақ қағазға жазылып, одан кейін мөрленіп Аршының астына қарай көтеріледі. Ол мөр Қиямет күніне дейін жойылмайды» (ән-Нәсәи «Амаль әл-яум уә әл-ләйлә» 147 бет, әл-Хаким 1/752; Ибн Хажар /оған Алланың рахыметі болсын/ хадистің иснәдын «сенімді» деді және хадистің дәрежесі «марфуъ» (тікелей пайғамбардан риуаят етілген хадис) дәрежесіне жетпесе де ол хадис «мәуқуф» (сахабадан риуаят етілген хадис), және бұл хадиске «мәуқуф» болғаны зиян емес, себебі бұл хадиске «марфуъ» дәрежесі беріледі. Өйткені бұл хадисте айтылған нәрселер туралы сахабалар өз ойларынан айта алмайды (яғни, мұндай нәрселерді тек пайғамбар ғана айта алады) деп баяндады («Нәтәиж әл-әфкар» 1/246 қара).